معنی مایه درخشندگی
حل جدول
لغت نامه دهخدا
درخشندگی. [دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ] (حامص) نور. روشنی. ضیا. (ناظم الاطباء). تابندگی. پرتوافکنی. بریق. بهاء. تشعشع. تلالؤ. لصیف:
با درخشندگی چشم خوشت
زهره وقت سحر نمی تابد.
سعدی.
دری السیف، درخشندگی شمشیر و روشنی آن. (منتهی الارب).
فرهنگ عمید
درخشان بودن، فروغ و روشنایی داشتن،
مترادف و متضاد زبان فارسی
پرتوافکنی، تابندگی، جلا، درخشش، رونق، شعاع، فروغ
واژه پیشنهادی
فرهنگ معین
(دَ یا دِ رَ شَ دِ) (حامص.) تابندگی، پرتوافکنی.
فارسی به عربی
الق، تالق، حریق، لمعان
معادل ابجد
1244